Droga......V

Dzisiaj stanowiska kierownicze obsadza się w drodze konkursów(chociaż ich wyniki często bywają zaskoczeniem), wtedy kandydatów szukano w gronie znajomych i zaufanych,spełniających zupełnie inne kryteria, chociaż wykształcenie i doświadczenie zawodowe, miały swoją wartość. Jednak znajomości i odpowiednie poglądy polityczne były decydujące.Dlatego nie bardzo wierzyłem, że dostanę tą pracę.
Po tygodniu zadzwoniono do mojego szefa, z informacją o zatwierdzeniu mojej kandydatury na stanowisko Z-cy Dyrektora d/s Eksploatacji w Przedsiębiorstwie Transportowo-Sprzętowym i prośbą o przekazanie moich akt pracowniczych na zasadzie porozumienia stron, co zostanie potwierdzone pisemnie.
Zostałem wezwany do mojego szefa na rozmowę. Miał pretensje o to , że nie uprzedziłem go swoich zamiarach, a jednocześnie sugerował żebym się wycofał, bo znając sytuację w tej firmie, jest pewny że wprowadzając mnie na stanowisko, na które ochotę miało wiele osób z branży, Zjednoczenie chce prowadzić przy mojej pomocy swoistą grę, w której będę tylko pionkiem.
Niestety bardzo szybko te przypuszczenia się sprawdziły,ale ja byłem tak zafascynowany tym niewątpliwym awansem, że nie słuchałem życzliwych rad. Po pożegnalnej kolacji z kolegami, następnego dnia, zameldowałem się w  nowej firmie.
Trochę byłem zdziwiony tym ,że nikt ze Zjednoczenia nie wprowadzał mnie do firmy na bądź co bądź stanowisko Dyrektorskie, ale odważnie stanąłem przed sekretarką. Była to kobieta bardzo urodziwa, w dojrzałym wieku, która spojrzała ma mnie niezbyt przychylnie i spytała: "A Pan do kogo?"
Muszę w tym miejscu napisać, że pomimo 34 lat, byłem bardzo szczupły i w garniturku, wyglądałem raczej na maturzystę a nie na Dyrektora, więc Pani nawet do głowy nie przyszło w jakiej sprawie przyszedłem. Na moją odpowiedź, że przyszedłem do Dyrektora Naczelnego, poprosiła żebym usiadł i poczekał, bo szef czeka na ważnego gościa. Po ok.10 min. wszedł Dyrektor i zapytał czy nie było p.CZ.... i jak przyjdzie to go zaraz prosić do gabinetu. Spojrzał na mnie i zapytał: "a Pan na kogo czeka?" Kiedy wyjaśniłem, że to on na mnie właśnie czeka, Pani sekretarka z wrażenia "o mało nie  spadła ze stołka". Rozmowa z szefem była długa i trudna. Nie byłem osobą oczekiwaną, ale narzuconą przez Zjednoczenie i odbieranym jako "wtyczka". Wiele czasu, nerwów i pracy kosztowało mnie, przekonanie kadry kierowniczej , że tak nie jest.

Droga......cd.IV

Praca w nadzorze, w zgranym zespole dawała mi dużo satysfakcji i nowych doświadczeń zawodowych, czerpanych od starszych stażem kolegów z  zespołów pracujących na innych odcinkach rzeki Odry.Realizując program rządowy, modernizacji rzeki Odry, wydawało się że uzyskanie IV klasy żeglowności, jest kwestią krótkiego czasu. Jak bardzo się myliłem widać dzisiaj, po upływie 36 lat, kiedy ten temat znowu wraca do dyskusji, a budowane wtedy budowle hydrotechniczne, dzisiaj są remontowane i modernizowane,ale tego tempa i rozmachu z tamtego okresu chyba nie osiągną.
Ale wróćmy do moich losów. Otóż pewnego dnia rano, kolega z którym się przyjaźniłem, zadał mi pytanie: "Chcesz zostać Dyrektorem? Bo otrzymałem taką propozycję,ale mnie to nie pasuje ze względu na moje poglądy polityczne. Natomiast myślę ,że Ty dałbyś sobie radę.Spełniasz wszystkie wymogi.
Zaskoczył mnie tą propozycją, ale po chwili zastanowienia zgodziłem się na rozmowę z Dyrektorem Zjednoczenia. Po dwu dniach otrzymałem zaproszenie na rozmowę kwalifikacyjną. Z kompletem dokumentów, zjawiłem się w sekretariacie Dyrektora Naczelnego Zjednoczenia. Tremę miałem chyba wypisaną na twarzy , bo miła sekretarka powiedziała:"Spokojnie, szef nie jest taki groźny, a Pan niech mi tu nie zasłabnie z emocji..."
Rozmowa, wbrew moim oczekiwaniom nie zaczęła się od spraw zawodowych, ale od pytania kogo i jak dobrze, znam pracowników Urzędu Wojewódzkiego, Komitetu PZPR Miejskiego i Wojewódzkiego i innych instytucji. Ponieważ nie pochodziłem z Opola, więc moje koneksje były skromne. Miałem co prawda kilku dawnych znajomych z ruchu młodzieżowego ,którzy "poszli w politykę, oraz kilku starszych kolegów, którzy zawędrowali do stolicy i tam robili karierę polityczną, ale nie byłem pewny, czy to wystarczy Panu Dyrektorowi, ale po kilku jeszcze pytaniach dotyczących praktyki zawodowej, rozmowa dobiegła końca. Po wyjściu z gabinetu, sekretarka poprosiła o dokumenty i powiedziała żeby  czekać na telefon z zaproszeniem na kolejną rozmowę.W sumie nie wiedziałem,czy spełniam oczekiwania i czy mam się liczyć z otrzymaniem tej pracy. Nie zdawałem sobie sprawy co mnie czeka i jakie wydarzenia historyczne, będą się rozgrywać na moich oczach.